Badanie 1
Metoda
W pierwszym badaniu podjęłam się rejestracji sygnału EEG zarówno w fazie spoczynkowej, jak również po manipulacji stanem emocjonalnym i motywacyjnym osoby badanej. W badaniu zastosowałam autorską, stworzoną na potrzeby badania, procedurę wzbudzenia emocji opartą na prezentacji historii osób doświadczających smutek o wysokim lub niskim natężeniu motywacji dążącej. Historie były nagrane przez profesjonalnych aktorów i aktorki, którym zostały udzielone instrukcje dotyczące natężenia emocjonalnego czytanych bodźców. Do każdej historii dołączone było zdjęcie osoby, której doświadczenia zostały opisane (bodźce tworzone były na podstawie prawdziwych historii opublikowanych na blogu Humans of New York) oraz muzyka o odpowiednim zabarwieniu motywacyjnym i emocjonalnym. Badanie zostało przeprowadzone przy użyciu EEG z 64 elektrodami. Dodatkowo badani wypełnili zaplanowane kwestionariusze (BIS/BAS), SAM.
Wyniki
Wyniki behawioralne SAM Analizy SAM, czyli kwestionariuszy pozwalających ocenić skuteczność manipulacji nie wykazały różnić pomiędzy grupami w intensywności smutku, ani nie zaobserwowano różnić w poziomie raportowanej motywacji dążącej. BIS/BAS Również nie zaobserwowałam różnic indywidualnych zależnych od systemu aktywacji/dezaktywacji motywacji w sposobie doświadczania prezentowanych bodźców.
Wyniki EEG
Przeprowadzone analizy zaplanowane w projekcie, opierające się na analizie asymetrii frontalnej w paśmie alfa ( z odprowadzeń czołowych m.in. F3-F4) wykazały, że po indukcji smutku o niskiej motywacji dążącej bardziej aktywna jest prawa kora przedczołowa, natomiast po indukcji smutku o wysokiej motywacji dążącej, większa była aktywność w lewej korze przedczołowej. Biorąc pod uwagę rosnącą liczbę publikacji z ostatnich lat, kwestionujących wskaźnik asymetrii frontalnej w paśmie alfa, postanowiłam przeprowadzić dodatkowe analizy oparte na metodzie analizy permutacyjnej klastrów przeprowadzone w obszarach czołowych. Wykazały one bardzo silne zróżnicowanie w aktywności mózgu pomiędzy warunkami (smutek o niskiej lub wysokiej motywacji dążącej). Osoby, w warunku o niskiej motywacji dążącej miały większą aktywność w obszarach przedczołowych, natomiast mniejsza aktywność w tych obszarach pojawiła się u osób po indukcji wysokiej motywacji dążącej (w obu warunkach w porównaniu do aktywności po neutralnej historii).
Badanie 2
Metoda
W Badaniu 2 zastosowano taką samą procedurę jak w Badaniu 1, jednak zmienną zależną była zakres percepcyjny rejestrowany za pomocą Okulografu.
Wyniki behawioralne
SAM Analizy SAM czyli kwestionariuszy które pozwalają ocenić skuteczność manipulacji nie wykazały różnić pomiędzy grupami w intensywności smutku, ani nie zaobserwowano różnić w poziomie raportowanej motywacji dążącej. BIS/BAS Również nie zaobserwowałam różnic indywidualnych zależnych od systemu aktywacji/dezaktywacji motywacji w sposobie doświadczania prezentowanych bodźców .
Wyniki Okulograficzne
Osoby, które doświadczały indukcji smutku o niskiej motywacji dążącej miały szerszy zakres percepcyjny od osób, które były w grupie indukcji smutku o wysokiej motywacji dążącej.
Średnia z fiksacji między warunkami w czasie wyświetlania anagramu.
Realizując projekt, pragnęłam zwrócić uwagę na rolę smutku w naszym życiu i zastanowić się, jak można wykorzystać go do lepszego radzenia sobie z napotykanymi trudnościami. W oparciu o wyniki badań sugeruję, że smutek jest niezwykle potrzebną emocją, która pozwala nam zauważyć co jest dla nas ważne, czego nam brakuje, co powinniśmy zmienić. Analizując tę emocję zauważyłam, że stan smutku nie jest tak jednorodny jak było to opisane w literaturze i zaproponowałam innowacyjne rozróżnienie na smutek o wysokiej i niskiej motywacji dążącej. Postawione hipotezy udało się potwierdzić zarówno na poziomie neuronalnym jak również w przebiegu procesów poznawczych.
Opisane wyniki badań, pokazują nieheterogeniczny charakter smutku i sugerują, że w naszych codziennych doświadczeniach to rozróżnienie może być kluczowe, żeby zrozumieć różnice w jego doświadczaniu.
Co więcej na podstawie wyników projektu powstało kilka publikacji popularyzatorskich dotyczących smutku i roli negatywnych emocji w takich gazetach jak: Newsweek Psychologia, Vogue, Wysokie Obcasy.
Popularyzacja wiedzy w tym temacie, może przekładać się na normalizację negatywnych emocji oraz ich większą akceptację w społeczeństwie – dzięki czemu – jak sugerują badania Petera Kuppensa i Brocka Bastiana osoby ich doświadczające – nie będą tak silnie narażone na ostracyzm i poczucie nieadekwatności.
Kontynuacja badań nad tym zagadnieniem wydaje się być kluczowa do zrozumienia dynamiki smutku oraz przechodzenia ze smutku do stanu depresyjnego.